"""یادت نره تو ترنم یک رباعی در لبان خداوندی... """
نوشته شده
توسط
: حسن روشندل
بعضی آدما مثل شعرند یه شعر نو... باید قشنگ خوندشون...
حسشون کرد بعد حفظشون کرد... باهاشون یخ کرد... داغ شد... نمیشه یهویی هضمشون کرد... باید اهل بارون و مه بود... اهل خیال بود...
خیلی که بخوای باهاشون منطق داشته باشی بال می زنن می رن... درست مثل لحظه ای که از خواب بلند می شی و تو حال و هوای رویایی هستی که داشتی می دیدی.... و نباید خیلی دقیق به مغزت فشار بیاری که چی داشتی می دیدی ؛چون یهویی همش می پره...
یادت میاد تو اون لحظه ها چقدر نرم باید باشی؟ این درست همون حالتیه که با این آدما باید داشت خدا آدما رو نیافریده... انگاری سروده... نه یک بار... هربار یادت نره تو ترنم یک رباعی در لبان خداوندی... بدرخش
»
